dilluns, 6 de juny del 2011

Arma de foc

 
Dijous i divendres vaig estar de guàrdia i em van entrar dos casos realment interessants: un atracament amb arma de foc i un cas de violència de gènere.

L'atracament havia tingut lloc feia més de dos anys a un supermercat del poble, però a través de l'adn que l'autor havia deixat dins d'uns guants de pell la policia científica havia aconseguit finalment identificar-lo, a l'estil d'un hipotètic CSI Horta Sud.

L'acusat, per si fóra poc, es trobava a presó amb un bon grapat de condemnes pendents, entre moltes altres coses, per fets que repetien el mateix modus operandi, per la qual cosa les possibilitats que tenia de defendre amb èxit el meu client eren prou escasses.

- Mira, el adn se considera prueba de cargo más que suficiente para que te comas el atraco, y el hecho de que tengas 11 páginas de antecedentes penales no ayuda mucho, la verdad. Desde mi punto de vista creo que te conviene que busquemos una conformidad con el fiscal y que nos quedemos con la pena mínima -vaig recomanar als calabossos del jutjat.
- Vale.
- Pues entonces, ahora cuando te suban, reconoces los hechos y yo me encargo del resto.
- Vale.

Però, clar, les coses sempre es compliquen, i una volta davant la jutgessa el meu client va perdre el cap:

- Entonces, fue usted quien atracó el supermercado de esta localidad hace ahora dos años, ¿verdad? -preguntà la jutgessa.
- ¿Yo? Claro que no.

Merda.

- Pero su letrado me ha informado...
- Señoría, yo... -vaig provar a intervindre.
- Mire, señora Juez (sic): si usted me dijera que el supermercado está por la zona de Sagunt, pues sí, no podría negarlo, porque aquella zona me la he trabajado bastante y he robado mucho (!!), pero esta zona... la verdad es que sólo he atracado un par de tiendas y hace ya un par de años (!!), así que, seguramente, la que usted me dice, pues no. Esa no.

Ens vam quedar tots en silenci.

- Disculpa, pero... ¿crees que esto sirve para exculparte? -vaig preguntar irritat.
- Además, yo siempre que he atracado una tienda lo he hecho con mi revólver... ¿en este caso hay una pipa?

De nou, vam guardar silenci.

- A ver, cuándo te he dicho que se te acusa de un atraco con arma de fuego... ¿qué has entendido por “arma de fuego”? ¿Un arco y unas fechas?
- Letrado... -intervingué la jutgessa.
- ¿Pero estamos hablando de un calibre 38? Porque siempre que he atracado algo, lo he hecho, como mínimo, con un calibre 38. -continuà el detingut.

No donava crèdit.

- Disculpe, Señoría, pero ¿podemos entender que la declaración del acusado es un reconocimiento de los hechos? Total, no lo podía haber hecho peor...

4 comentaris:

Anònim ha dit...

¿le damos un aplauso y dejamos que se vaya?

Clidice ha dit...

huas huas huas huas huas huas huas la realitat, tossuda, sempre superant la ficció!!!!

Busca qui t'ha pegat ha dit...

Anònim: es de ser inútiles.

Clidice: La realitat és tan freak...

Gràcies a tots dos per passar-hi!

Anònim ha dit...

hi passem cada dia!

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails